Your Scent : 03 CUT
Pairing : JARK (Jackson x Mark)
Rate : NC 17
#จาร์คอัลฟ่าโดส
“อ่ะ.. ไม่”
ปลายนิ้วเรียวปลดตะขอ รูดซิปลงมาจนสุด ค่อย ๆ สอดมือเข้ามาภายใต้อันเดอร์แวร์แนบเนื้อ ก่อนจะรูดรั้งแท่งร้อนอย่างหนักหน่วง เร่งให้ผมปลดปล่อยมันออกมา
“อ๊ะ!” แผ่นหลังบางแอ่นไม่ติดเตียง หยาดน้ำเหนียวเหนอะฉีดพ่นออกมามากมายจนกางเกงเปียกชุ่ม ผมหอบเหนื่อย แต่ความกำหนัดมันยังไม่หายไป
“ดูเหมือนมันจะยังไม่พอนะ” สองมือกระชากกางเกงและอันเดอร์แวร์ออกไปจนพ้นเรียวขาพร้อมทั้งปลดอาภรณ์ชิ้นอื่นตามออกไป ร่างกายผมเหลือเพียงเสื้อเชิ๊ตที่ถูดริดกระดุมออกจนหมด เผยให้เห็นแผ่นอกเรียบเนียนหอบกระเพื่อมขึ้นลง ในขณะที่เขาเหลือกางเกงสแล็คเอาไว้ ผมรีบเอามือปิดส่วนล่างไว้อย่างขลาดอาย แต่ก็โดนหวังเจียร์เอ่อร์ใช้กำลังดึงมันออกไป พละกำลังของเขาบีบรัดข้อมือทั้งสองข้างไว้แน่นจนผมนิ่วหน้าด้วยเจ็บ
“ฮึก… เจ็บ เจ็บนะ คุณ… ปล่อยผม!” ผมพยายามบิดข้อมือออกจากการกอบกุมแต่พละกำลังไม่รู้มันหายไปไหนหมด ร่างกายผมอ่อนปวกเปียกอย่างไม่น่าให้อภัย แถมยังเจ็บข้อมือมากกว่าเดิมอีก ผิวเนื้อแสบร้อนไปหมด
“หยุดดิ้นสักที!” เสียงทุ้มตวาดลั่น ผมหยุดนิ่งชะงักงัน ทั้งร่างสั่นเทิ้มด้วยความหวาดกลัว สีหน้าของเขาน่ากลัวมากในเวลานี้ เหมือนเขาใกล้หมดความอดทนกับผมเต็มที
“รู้ไหมว่าผมต้องใช้ความพยายามแค่ไหนในการฝืนสัญชาตญาณของตัวเองไม่ให้ปล้ำคุณ…” หวังเจียร์เอ่อร์กัดฟันเค้นออกมาทีละคำ สันกรามคมเกร็งจนเห็นเส้นเลือดนูนออกมา ผมได้แต่ปิดปากเงียบ ไม่กล้าเถียงต่อ
“คุณอาจจะไม่รู้ แต่กลิ่นหอม ๆ ของคุณกำลังจะทำให้ผมเป็นบ้า!”
“…”
“คราวนี้จะอยู่นิ่ง ๆ ให้ผมช่วยคุณได้หรือยัง” ผมไม่ได้ให้คำตอบ แต่อีกฝ่ายก็เข้าใจว่าผมยอมให้เขาทำตามที่ต้องการ มือหนาปล่อยข้อมือของผมให้เป็นอิสระ ผมเลิกดิ้นหนี บนผิวขาวซีด มีรอยจ้ำแดงเด่นชัดพาดอยู่รอบข้อมือ ดวงตาคมจ้องมองร่องรอยเหล่านั้น ก่อนจะประคองข้อมือผมขึ้นไปจุมพิตแผ่วเบา ใบหน้าผมร้อนวาบ บริเวณที่ถูกริมฝีปากของเขาสัมผัสก็ร้อนผ่าว ก้อนเนื้อในอกเต้นระรัวเหมือนสาวแรกรุ่นกำลังมีความรักขณะที่อีกฝ่ายค่อย ๆ โน้มหน้าลงมาจูบซับน้ำใสตรงหางตา
น่าอายชะมัด… แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าลึก ๆ แล้ว ผมชอบมัน
สัมผัสอุ่นร้อนจากฝ่ามือค่อย ๆ เคลื่อนลงต่ำ ปัดผ่านท่อนล่างลงไปอีกจนแตะเข้ากับความคับแคบด้านหลังซึ่งไม่เคยไม่เคยถูกผู้ใดล่วงล้ำมาก่อน ปลายนิ้วนวดวนรอบช่องทางเปียกแฉะ ก่อนจะกดแทรกเข้ามาอย่างเชื่องช้า
“อ๊ะ… อ๊า!” เหมือนกระแสไฟฟ้าแล่นผ่านไปทั่วร่าง มันเป็นความรู้สึกที่ผมไม่เคยสัมผัสมาก่อน มันวาบวาม เสียดเสียวไปทั้งกายจนปลายเท้าจิกเกร็ง ความเจ็บแปลบแล่นเข้าสู่สมองเมื่อปลายนิ้วกดลึกเข้ามาเรื่อย ๆ แต่กลับเป็นความเจ็บปวดที่ทำให้รู้สึกดี
“เขาว่ากันว่าโอเมก้าชายจะรู้สึกจากทางด้านหลังมากกว่าด้านหน้า… ดูท่าจะจริงนะ” เสียงทุ้มกระซิบชิดใบหู ลมหายใจที่เป่ารดลงมาร้อนเหมือนเปลวเพลิงถูกสาดด้วยน้ำมัน
“อ่ะ… ผมบอกให้หยุดพูดไง อื้ออ!”
“จนป่านนี้ก็ยังปากเก่งได้อยู่อีกนะ หึ…” นิ้วเรียวแกล้งกดย้ำเข้ามาจนสุด กระทบโดนอะไรบางอย่างที่ทำให้ผมร้องเสียงหลง ส่วนหน้ากลับมาแข็งชันอีกครั้งทั้งที่ยังไม่ถูกสัมผัส
เขาแช่ปลายนิ้วค้างไว้เพื่อรอให้ร่างกายผมผ่อนคลาย ก่อนจะเริ่มขยับเข้าออก เสียงเสียดสีของผิวเนื้อและของเหลวหล่อลื่นที่หลั่งออกมาทำให้ผมอายจนหน้าแดงก่ำ และก่อนที่ผมจะทันรู้ตัว นิ้วที่สองก็ถูกแทรกเพิ่มเข้ามา ทั้งเจ็บและจุก ขาทั้งสองเผลอกระตุกแยกออกกว้าง
“อ๊า… เจ็บ… คุณ”
“เดี๋ยวคุณจะชอบมันเอง” เขาเริ่มขยับนิ้วอีกครั้งแล้วเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น ผมครางไม่ได้ศัพท์ทุกครั้งที่ปลายนิ้วสะกิดย้ำ ๆ ตรงจุดอ่อนไหวภายใน เขาไม่ยอมละสายตาไปจากใบหน้าผมเลย ร่างกายเขายังคงกระตุกเป็นพัก ๆ เหมือนพยายามอดกลั้น ผมพอจะเข้าใจได้ว่าตอนนี้อีกฝ่ายก็คงรู้สึกไม่ต่างกัน
“อื้อ! อ๊ะ! คุณ…”
“บ้าชะมัด…” เขาทิ้งตัวลง ซุกใบหน้ากับท่อนแขนของตัวเองที่ยันไว้กับผืนเตียง ผมนึกว่าเขาแค่คว่ำหน้าเฉยๆ จนกระทั่งจมูกได้กลิ่นคาวเลือด
“เดี๋ยว… นี่คุณ!”
เขากัดแขนตัวเอง!!??
ผมพยายามจะหันไปห้าม แต่เขากลับเร่งจังหวะปลายนิ้วเพื่อให้สติผมหลุดกระเจิง เหมือนไม่ต้องการให้ผมเห็นเขาในสภาพนั้น
“อื้อออ!” อีกฝ่ายกระแทกนิ้วตรงจุดอ่อนไหวซ้ำ ๆ จนผมต้องจิกเล็บลงกับลาดไหล่เปลือยเปล่า เริ่มรู้สึกถึงแสงสว่างอยู่รำไร เสียงเรียวนิ้วที่กระแทกกระทั้นเข้ามาเริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ แข่งกับเสียงครางของผม และในที่สุดร่างกายก็กระตุกเกร็ง ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาอีกครั้งจนเลอะเต็มลอนหน้าท้องแกร่ง
ผมทิ้งร่างลงกับเตียง หอบหายใจอย่างรุนแรง หมดสิ้นเรี่ยวแรงทุกอย่าง ทุกอย่างหยุดนิ่งไปพักหนึ่งก่อนที่ลมหายใจจะกลับมาเป็นปกติ และเมื่อทุกอย่างสงบลง เปลือกตาก็หนักอึ้งขึ้นมาทันทีทันใด ภาพทุกอย่างถูกตัด ผมสลบเหมือด ทุกอย่างกลายเป็นสีดำทั้งที่ผมยังไม่ทันได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ
No comments:
Post a Comment