OS : Netflix and Chill (JARK)

OS : Netflix and Chill

pairing : JARK | Jackson x Mark

Rate : NC-18

#JarkNetF (เผื่อใครอยากหวีด)

ในย่านสถานเริงรมย์ที่กินพื้นที่ไปหลายซอย หากใครมาบ่อยๆจะรู้ว่าซอยเล็กซึ่งอยู่ท้ายสุดของย่านนี้คือแหล่งมั่วสุมที่กลุ่มวัยรุ่นไปจนถึงวัยทำงานมามั่วสุมกัน ไม่ว่าจะเรื่องสุรา ยาเสพย์ติด หรือแม้แต่เรื่องเซ็กซ์..

ในซอยนี้ ค่อนข้างง่ายที่จะแยกกลุ่มคนธรรมดากับกลุ่มที่มาขายบริการ โดยที่คนกลุ่มหลังจะยืนพิงตามเสาไฟหรือผนังอิฐข้างทางและจะแต่งตัววาบหวิวกว่าใครเพื่อน ไม่ว่าจะชายหรือหญิง คอยส่งยิ้มและทำท่าทางเชิญชวนใส่คนที่เดินผ่าน เผื่อว่าจะมีคนเงินหนักสนใจหิ้วพวกเขาสักคนไปนอนกกที่บ้านหรือโรงแรมหรูๆ

ภายในผับเล็กๆที่มีชื่อเสียงที่สุดในซอย ร่างบอบบางของใครบางคนกำลังนั่งจิบค้อกเทลอยู่ตรงบาร์ ขาเรียวสวยภายใต้กางเกงสกินนี่หนังสีดำขาดเข่าพาดไขว่ห้าง เสื้อกล้ามที่ใส่อยู่นั้นจงใจตกแต่งให้มันซีทรูแถมยังขาดหวิ่นเป็นบางจุด เผยให้เห็นผิวสีขาวน้ำนมสะท้อนแสงไฟสลัวและยอดอกสีระเรื่ออยู่ด้านใต้แลดูน่าขย้ำ แขนเรียวยาวพาดท้าวอยู่บนเคาน์เตอร์ มือหนึ่งถือแก้วค้อกเทลสีสวยจรดริมฝีปากและยกขึ้นจิบ อีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง

ดวงตาคมเฉี่ยวด้วยอายไลน์เนอร์และแชโดว์สีดำสนิทกวาดมองรอบตัวเมื่อรู้สึกได้ถึงสายตาหื่นกระหายนับสิบที่จับจ้องมายังเรือนร่างของเขาก่อนจะเลิกใส่ใจแล้วกลับมาสนใจของเหลวสีสวยในมือต่อ มัดกล้ามเนื้อตามหัวไหล่ขยับเปลี่ยนรูปร่างขณะยกมือเรียวสวยขึ้นเสยผมสีพีชอ่อนที่หล่นมาปรกหน้าแม้จะถูกเซ็ตมาแล้วอย่างรำคาญใจ ยิ่งทำให้เจ้าของสายตาหื่นกระหายพวกนั้นพากันกลืนน้ำลายเอื้อก ทุกท่วงท่าของร่างบางล้วนแฝงไปด้วยความยั่วยวนแม้ว่าเจ้าตัวจะไม่ได้ตั้งใจ มือบางกระแทกแก้วค้อกเทลลงกับเคาน์เตอร์หลังจากกระดกอึกสุดท้ายลงคอไปแล้ว

ดวงตาคู่สวยแม้จะดูน่ามองแต่ในเวลานี้กลับเต็มไปด้วยความอ่อนล้า

เขาเหนื่อยกับชีวิตแบบนี้เต็มทน...

ชีวิตที่ต้องคอยเอาแต่เชิญชวนลูกค้าไปวันๆ ทำทุกวิถีทางให้พวกเขารู้สึกพอใจ เขาไม่ได้รังเกียจการมีเซ็กซ์กับผู้ชายด้วยกัน แต่การยอมถูกเหยียดหยามศักดิ์ศรีมากมายเพื่อแลกกับเงินจำนวนหนึ่ง ซึ่งถึงแม้ว่ามันจะมากเกินพอสำหรับคนหน้าตาดีๆแบบเขา แต่มันก็เทียบไม่ได้เลยกับหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องเสียไป

ศักดิ์ศรี อิสระ และความสุข..

ในเวลานี้เขาแทบจะไม่รู้จักสามสิ่งนี้อีกต่อไปแล้ว แทบจะลืมไปเสียสนิทว่ามันเป็นอย่างไร

เขาพอแล้ว...

ตอนนี้จากการขายบริการ เขามีเงินเก็บมากพอที่จะเริ่มต้นใหม่ เลิกใช้ชีวิตทิ้งไปวันๆแบบในตอนนี้และออกไปตามหาคุณค่าให้กับชีวิต ทำงานปกติอย่างที่คนทั่วไปควรจะทำ

เพราะงั้นคืนนี้จึงเป็นคืนสุดท้ายที่เขาจะอยู่ที่นี่

จู่ๆเสียงจ้อกแจ้กจอแจภายในร้านก็เงียบลงไปถนัดตาขณะมีเสียงฝีเท้าค่อยๆก้าวเข้ามาในร้าน รองเท้าหนังขัดจนเงาวับก้าวไปตามพื้น ตรงไปยังร่างอ้อนแอ้นที่นั่งหันหลังให้อยู่ตรงบาร์ ซึ่งดูเหมือนอีกฝ่ายที่กำลังหยิบเงินออกมาวางไว้ข้างแก้วเปล่าของตัวเองจะยังไม่รู้ตัว จนกระทั่งขยับลุกจากเก้าอี้หันมาชนเข้ากับแผ่นอกแกร่งพอดี

“อ่ะ ขอโทษครับ” เสียงหวานเอ่ยขออภัยโดยไม่ได้มองหน้าก่อนจะขยับหนีไปอีกทางเพื่อออกจากร้าน แต่กลับถูกเจ้าของแผ่นอกนั้นรั้งแขนไว้ก่อน

“ต้วนอี๋เอิน ใช่ไหม?” เสียงทุ้มแหบพร่าเอ่ยถามเรียกสายตาจากเจ้าของชื่อให้หันไปมองร่างหนาในชุดสูทหรูหรา ข้อมือประดับด้วยนาฬิการาคาแพงลิ่ว ผมสีบลอนด์อ่อนถูกแสกและปัดขึ้นจนเรียบ ใบหน้าคมคายถูกบังด้วยกรอบแว่นกันแดดสีทึบ ทำให้ไม่เห็นแววตาของบุคคลตรงหน้า แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่อาจซ่อนความหล่อเหลาได้มิด ด้านหลังมีชายร่างใหญ่กำยำอีกสองคนยืนเป็นบอดี้การ์ดดูแลความปลอดภัย

“ใช่ คุณมีอะไร?” แม้จะตกใจที่คนดูมีอิทธิพลตรงหน้ารู้ชื่อของเขา แต่ก็พยายามรักษาใบหน้าให้เรียบนิ่งพลางดึงแขนของตัวเองออกจากการเกาะกุมแต่อีกฝ่ายไม่ยอมให้เป็นอย่างนั้น

“Wanna watch some Netflix and chill?” รอยยิ้มและท่าทางทะเล้นขัดกับการแต่งกายของเขาทำให้ต้วนอี๋เอินขมวดคิ้วเข้าหากันก่อนจะแค่นหัวเราะออกมา

“คุณเป็นเด็กเกรียนมัธยมหรือไง? ผมไม่ขายแล้ว คุณไปหาคนอื่นเถอะนะ” เขาสะบัดแขนออกจากการเกาะกุมได้สำเร็จ ตั้งท่าว่าจะจ้ำอ้าวออกจากร้านแต่ภายในเสี้ยววินาที บอดี้การ์ดสองคนที่เคยอยู่ด้านหลังก็ขยับเข้ามาขวางทางไว้อย่างรวดเร็ว พวกเขาตัวสูงใหญ่จนอี๋เอินต้องเงยหน้ามอง

“ผมไม่ได้จะมาซื้อคุณ” เสียงทุ้มพูดขึ้นอีกครั้งขณะก้าวเข้ามาประชิดร่างบาง ริมฝีปากได้รูปโน้มลงกระซิบชิดใบหูสวย “แค่จะชวนคุณไปนอนดูหนังด้วยกันก็เท่านั้น”

“คิดว่าผมจะเชื่อรึไง? ผมไม่ใช่เด็กนะที่จะไม่รู้ว่าประโยคนั้นหมายความว่าอะไร”

“งั้นผมจะให้คุณฟังข้อเสนอของผมก่อน ถ้ามันยังไม่ถูกใจคุณ ผมจะยอมถอย โอเคไหม?” ร่างบางยอมหยุดนิ่งเพื่อฟังข้อเสนอ แต่ในใจก็คิดแน่วแน่ว่าจะปฏิเสธ ยังไงเขาก็จะไม่ยอมกลับไปให้ใครมาดูถูกเหยียดหยามเขา ไม่ว่าจะทางร่างกายหรือจิตใจอีกต่อไปแล้ว

คราวนี้ร่างหนาที่ยืนซ้อนอยู่ด้านหลังโน้มหน้ามาใกล้ใบหูของอี๋เอินอีกครั้ง ริมฝีปากจงใจปัดเฉียดใบหูไปเล็กน้อยทำให้กายบางรู้สึกเกร็งไปทั้งตัว จงใจเป่าลมหายใจร้อนๆรดไปตามลำคอระหงส์ชวนให้ขนลุกซู่ และหลังจากแกล้งอีกฝ่ายจนพอใจ เสียงทุ้มก็กระซิบอะไรบางอย่างที่มีแค่ร่างบางคนเดียวเท่านั้นที่ได้ยิน

“ผมว่าคุณกล้าหาญมากนะที่ใส่ชุดนี้มาในคืนนี้ และตอนนี้ทุกคนในที่นี้ก็รู้จากปากคุณแล้วว่าคุณจะไม่ขาย ความหยิ่งผยองของคุณจะเป็นตัวยั่วชั้นดีให้พวกขี้เงี่ยนทั้งหลายที่ได้ยินคำนั้นพร้อมจะย่ำยีศักดิ์ศรีของคนสวยๆอย่างคุณให้แหลกเป็นผุยผงทันทีที่ก้าวออกจากร้าน”

“คุณขู่ผมงั้นหรอ??”

“ผมไม่ได้ขู่ หากคุณไม่เชื่อก็ลองมองไปรอบๆตัวคุณดูสิ...” อี๋เอินทำตามอย่างว่าง่าย ดวงตาเรียวสวยค่อยๆกวาดมองไปรอบๆร้าน แล้วก็พบว่าสิ่งที่คนแปลกหน้าคนนี้พูดนั้นไม่ได้เกินความเป็นไปได้เลยแม้แต่น้อย สายตาพวกนั้นล้วนมองมาทางเขาด้วยสายตาประสงค์ร้ายอย่างเห็นได้ชัด ทั้งเจ้าเล่ห์ แทะโลมอย่างน่ารังเกียจ

“ผมพูดถูกใช่ไหม?..”

“คุณต้องการอะไรจากผมกันแน่?”

“อย่างที่บอกไปตอนแรก ผมอยากนอนดูหนังกับคุณ... และผมรับปากไว้ตรงนี้เลยว่า ถ้าคุณยอมไปกับผม จะไม่มีใครสามารถแตะต้องคุณได้อีก ไม่ว่าจะเป็นคนในย่านนี้ หรือใครก็ตามที่คิดร้ายกับคุณ” ขณะที่พูด ฝ่ามือหนาก็ไล้ไปตามสะโพกและบั้นท้ายกลมกลึงอย่างจาบจ้วงแต่ร่างกายบางกลับรู้สึกร้อนไปหมด “ยิ่งไปกว่านั้น ผมอยากจะเสนอชีวิตใหม่ งานใหม่และเงินเพื่อให้คุณได้เรียนต่อ” ข้อเสนอถัดมาทำให้อี๋เอินตาโตแต่ก็ยังพยายามเก็บอาการเอาไว้

“งั้นถ้าผมรับก็ไม่ต่างอะไรกับการขายเลยสักนิด..”

“ไม่ ที่รัก.. สิ่งที่คุณต้องแลกกับเงินของผมไม่ใช่ร่างกายของคุณ สิ่งที่คุณต้องตอบแทนจากการรับเงินของผมไปคือ... คุณต้องมาเป็นคนของผม และทำงานเป็นผู้ช่วยผม”

“...”

“ผมเสนองานให้คุณอยู่นะ..”

“ผมจะไว้ใจคุณได้ยังไง? คุณเป็นใครผมยังไม่รู้จักด้วยซ้ำ” ถึงแม้ว่าข้อเสนอนั้นจะน่าสนใจจนเริ่มไม่อยากจะปฏิเสธ แต่ก็ยังคงไม่มีอะไรมารับประกันว่าเขาจะไม่โดนหลอก

“ผมคือหวังเจียเอ๋อ แต่คุณอาจรู้จักผมในอีกชื่อ หวัง แจ็คสัน” ต้วนอี๋เอินใจหายวาบกับชื่อที่ได้ยิน หวังแจ็คสัน นักธุรกิจหน้าใหม่ไฟแรงเจ้าของแบรนด์เสื้อผ้าคนรวยชื่อดังกว่าสิบแบรนด์ที่ขายดีทั่วโลกและเป็นที่น่าจับตามองของคนทั้งประเทศ

แต่ตอนนี้คนๆนั้นกลับมายืนอยู่ด้านหลังเขา ในผับซอมซ่อแห่งนี้

“นิ่งไปแบบนั้นแสดงว่าคุณรู้จักผมสินะ คราวนี้จะไว้ใจผมได้หรือยัง? ผมให้เวลาคุณคิดได้ไม่นานหรอกนะ” เหมือนเร่งให้คนสวยตรงหน้ารีบตัดสินใจ ต้วนอี๋เอินนิ่งคิดอย่างหนักกับข้อเสนอเหล่านั้น สายตาที่มองมาจากรอบๆร้านก็เหมือนจะเร่งเขาเช่นกัน มือบางกำเข้าหากันแน่น ฝังคมเขี้ยวลงบนริมฝีปากจนเลือดห้อ ถึงจะยังไม่ไว้ใจหวังแจ็คสันร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่การไปกับเขาอาจมีโอกาสมากกว่าการเสี่ยงอยู่ในที่แห่งนี้

“ผมตกลง..”

.

“อึ่ก! อื้มม...” ร่างสองร่างฟัดจูบกันนัวเนียอยู่บนเตียงหลังใหญ่ เรือนร่างสวยงามกำลังนั่งคร่อมทาบทับกายหนา ผลัดกันลิ้มรสชาติจากกันและกัน ร่างกายของทั้งสองคนมีเพียงแค่ชุดคลุมอาบน้ำที่คอยปิดบังทุกสิ่งที่อยู่ด้านใต้ เรือนผมเปียกชื้นและกลิ่นสบู่หอมกรุ่น ราวกับจะมอมเมาทั้งสองให้เคลิบเคลิ้มไปกับความร้อนแรง มือสากหนาไล้เกลี่ยขึ้นไปตามเรียวขาสวยที่คร่อมทับ เลื่อนไปบีบเค้นและขยำบั้นท้ายนุ่มนิ่มที่ไร้อาภรณ์ใดๆปิดบังอย่างสนุกมือ เบื้องหน้าเตียงใหญ่เป็นทีวีจอกว้างสุดหรูที่กำลังเปิดภาพยนตร์ชื่อดังจากเน็ตฟลิกซ์ทิ้งไว้แต่กลับไม่มีใครให้ความสนใจ

“อา.. ไหนว่าแค่นอนดูหนังไง” อี๋เอินผละจูบออกมาก่อนจะทุบไหล่อีกฝ่ายเบาๆ และร่างหนาก็เอาคืนโดยการขยำสะโพกมนเน้นๆเรียกเสียงแหววหวานจากคนด้านบนอีกครั้ง

“ผมบอกแค่ว่าอยากนอนดูหนัง เรานอนดูหนังไปแล้วไง ตอนนี้ผมอยากทำอย่างอื่น”

“คุณนี่มัน..อื้อ!” ร่างบางไม่รับรู้อีกต่อไปแล้วว่าอนาคตจากการตัดสินใจเช่นนี้จะเป็นอย่างไร เขารู้เพียงแค่ว่าตอนนี้ลีลาการเล้าโลมของคนตรงหน้ามันฮอตยิ่งกว่าใครหน้าไหนที่เขาเคยบริการมา มันแตกต่าง ถึงมันจะร้อนแรง แต่ก็นุ่มนวล ไม่เหมือนคนอื่นๆที่มักจะกระทำชำเรากับร่างกายของเขาโดยไม่สนใจว่าเขาจะรู้สึกดีหรือไม่ แน่นอนว่าตอนนั้นเขายอมเพราะเงิน แต่ตอนนี้ แม้ไม่มีเงินมาเกี่ยวข้องโดยตรง แต่เขากลับยอมโอนอ่อนอย่างง่ายดายเพียงแค่ปลายนิ้วร้อนสัมผัส

ทั้งสองเคลื่อนหน้าเขาตะโบมจูบกันอีกครั้งเหมือนไม่เคยพอ เรียวลิ้นร้อนเกี่ยวพันกันดูดดื่ม สะโพกกลมขยับเข้าเสียดสีกับส่วนกลางลำตัวของอีกฝ่ายที่เริ่มขยายใหญ่และแข็งตึงจนอีกฝ่ายต้องผละออกมาส่งเสียงทุ้มคำรามต่ำอย่างพึงพอใจ

มือหนาเลื่อนขึ้นกระตุกปมชุดคลุมอาบน้ำออก ทำให้มันหล่นมากองอยู่ตรงข้อศอก เผยให้เห็นแผ่นอกขาวนวลลงไปจนถึงส่วนเร้นลับที่มีรอยจางๆแต้มอยู่ประปราย ปลายนิ้วร้อนไล้ไปตามรอยพวกนั้นอย่างแผ่วเบาจนแผ่นอกสั่นสะท้าน

“มันคงเจ็บมากเลยสินะ” อี๋เอินมองตามปลายนิ้วนั่นก่อนจะพยักหน้าน้อยๆ

“อืม..เจ็บ.. แต่ผมชินแล้วล่ะ”

“ไม่ต้องห่วง อยู่กับผม คุณจะไม่ต้องเจ็บตัวแบบนี้อีกต่อไป” รั้งกายบางให้โน้มลงมารับจูบแผ่วเบาตรงริมฝีปากก่อนจะถอนออกและเปลี่ยนเป้าหมายมาเป็นแผ่นอกสวยตรงหน้าแทน ปลายลิ้นร้อนไล้เกลี่ยไปมาอย่างเชื่องช้า ตวัดหยอกล้อกับเม็ดกลมเล็กทั้งสองข้างสลับกับดูดดุนไปมาจนมันเริ่มแข็ง ส่วนมือก็ไม่ปล่อยให้อยู่เฉยๆ ขยับเข้ามากอบกุมกายน่ารักไว้ในมือก่อนจะขยับขึ้นลง

“อะ....อา..” นิ้วเรียวสวยแทรกขยุ้มไปตามกลุ่มผมสีบลอนด์ ซ่านเสียวจนต้องแอ่นกายรับอย่างควบคุมไม่ได้ น้ำใสไหลปริ่มตรงส่วนปลายของแกนกายร้อนที่ขยายตัวเต็มที่

แจ็คสันดันสะโพกบางให้ยกขึ้นเปลี่ยนจากนั่งคร่อมเป็นคุกเข่า ดึงผ้าคลุมที่หมิ่นเหม่อยู่ออกไปให้พ้นตา อีกฝ่ายเองก็ช่วยปลดเปลื้องผ้าคลุมอาบน้ำที่กายกำยำสวมใส่ไว้อยู่เช่นกัน เวลานี้ทั้งสองร่างจึงเปลือยเปล่าโดยสมบูรณ์

ริมฝีปากร้อนไล้ลงมาจากแผ่นอก ผ่านลงมายังแอ่งสะดือ ลึกลงไปจนถึงส่วนกลางลำตัวที่กำลังตื่นตัวเต็มที่รอการทำให้ปลดปล่อย ส่งความอุ่นร้อนนั้นเข้าไปในโพรงปากพลางห่อปากรูดเข้ารูดออก อีกทั้งยังส่งปลายนิ้วร้อนไปไล้วนอยู่ตรงปากทางด้านหลังที่ขยับตอดถี่ยิบราวกับจะเชิญชวน เรียวนิ้วยาวจึงตอบสนองด้วยการส่งมันเข้าไปสำรวจเส้นทางภายใน กวาดคว้านไปทั่วเพื่อขยายความคับแน่นให้กว้างขึ้น การถูกรุกจากทั้งหน้าและหลังทำให้อี๋เอินสะท้านไปทั้งกาย เชิดหน้าขึ้นเปล่งเสียงครางอย่างเสียวกระสัน

“อ๊ะ...คุณ...อื้อ!” จิกเล็บลงบนลาดไหล่กว้างเพื่อระบายความวาบวาม เผลอเด้งสะโพกรับทั้งเรียวลิ้นและปลายนิ้วที่กำลังปรนเปรอร่างกายของเขา ยามปลายนิ้วที่สองและสามถูกเพิ่มเข้ามาสะกิดจุดอารมณ์ที่อยู่ภายในก็ยิ่งกระตุ้นให้ส่วนนั้นขยับขยายใหญ่ขึ้นด้วยแรงอารมณ์ แอร์เย็นเฉียบภายในห้องสุดหรูไม่ได้ช่วยอะไรเพราะตอนนี้ร่างกายเขาร้อนเหมือนกำลังถูกแผดเผาด้วยปลายลิ้นที่ละเลงไปตามความยาวตั้งแต่โคนจรดปลายไปจนถึงลูกกลมกลึงสองลูกด้านล่างและนิ้วเรียวทั้งสามที่สะกิดจุดกระตุ้นอารมณ์ภายในช่องทางอ่อนนุ่มซ้ำๆจนเกิดเสียงเฉอะแฉะน่าอาย แต่ถึงอย่างนั้นเขากลับรู้สึกดีเหมือนกำลังขึ้นสวรรค์เพราะก่อนหน้านี้ไม่เคยมีใครเล้าโลมให้เขาแบบนี้ ทุกคนล้วนสนใจแต่อารมณ์ตัณหาของตนเอง เสียงครางหวานในเวลานี้ล้วนออกมาจากอารมณ์ร้อนภายในกายล้วนๆ ไม่ได้พยายามแกล้งครางให้คู่นอนรู้สึกดีแต่อย่างใด

“อ๊า! คุณ ผมจะไม่ไหวแล้ว ได้โปรด... อ๊ะ!” ร่างสูงดูดความน่ารักแรงๆเป็นการทิ้งท้ายก่อนจะยอมถอนริมฝีปากออกมา อี๋เอินขยับออกจนนิ้วเรียวทั้งสามหลุดออกจากช่องทางสีสวาท กายบางขยับหันหลังให้คนตัวสูงโน้มตัวลงนอนคว่ำพร้อมโก่งสะโพกยกขึ้นลอยเด่นให้อีกฝ่ายมองเห็นได้ชัดๆก่อนจะส่งมือลงไปแหวกก้นกลมทั้งสองข้างออกจากกัน เผยให้เห็นรูน่ารักกำลังตอดขมิบอย่างยั่วยวนและเชิญชวน

“ผมไม่ไหวแล้ว ได้โปรดใส่เข้ามา...” ไม่ต้องรอให้เสียงหวานร้องเรียกจนจบ กายหนาก็ขยับเข้ามาทาบทับก่อนจะจับกายร้อนของตัวเองกดแทรกเข้าสู่ความอ่อนนุ่ม ความอุ่นร้อนที่ตอดรัดตุบๆเหมือนจะต้อนรับร่างกายของเขาเป็นอย่างดี แจ็คสันแทรกกายเข้าไปอย่างเชื่องช้าเพราะกลัวคนด้านล่างจะเจ็บแต่มือเรียวสวยที่เคยแหวกบั้นท้ายยั่วกลับขยับมาจับสะโพกหนาไว้แน่นก่อนจะกระชากบังคับให้มันกระแทกเข้ามาจนสุดความยาว

“อ๊า! อ๊ะ อ๊ะ!”

“ซี๊ดด!... อา อี๋เอิน..” แจ็คสันตกใจไม่น้อยที่จู่ๆร่างบางก็ทำแบบนั้น ทีแรกเขาก็กลัวว่าอีกฝ่ายจะเจ็บ แต่ดูจากท่าทางตอนนี้แล้ว เหมือนจะตรงกันข้ามเสียมากกว่า... เสียงหวานร้องครางอย่างเสียสติเมื่อเขาขยับสะโพกเข้าออก ดวงตาหวานปรือปรอยฉ่ำน้ำ ใบหน้าและร่างกายแดงระเรื่อด้วยอารมณ์ที่พุ่งสูง มือหนาจับประคองสะโพกไว้มั่น ก่อนจะโถมกายใส่ความอ่อนนุ่มนั่นไม่ยั้ง ใช้แท่งเนื้อร้อนของตัวเองสะกิดจุดอารมณ์ด้านในซ้ำๆจนสะโพกเล็กต้องเด้งสวนรับกับจังหวะเพื่อให้แกนกายใหญ่โตเข้าไปได้ลึกขึ้น

“อ๊ะๆๆๆๆ!.. แรงอีก ลึกอีก...อ๊า!!” เสียงไพเราะร้องขอไม่หยุดหย่อนซึ่งเขาก็ตอบสนองคำขอเหล่านั้นอย่างเต็มใจ บวกกับแรงตอดรัดยามที่แกนกายสะกิดเข้ากับปุ่มความรู้สึกด้านในและเสียงเนื้อทบกระทั่งกันยิ่งทำให้ร่างกำยำมีอารมณ์มากขึ้น

“อี๋เอิน... ข้างในคุณนี่มันสุดยอดจริงๆ..” อดชมไม่ได้จริงๆเพราะช่องทางอ่อนนุ่มนั้นมันทำให้เขารู้สึกดีมากจริงๆ เช่นเดียวกับอี๋เอินที่ไม่สามารถควบคุมสติของตัวเองได้อีกต่อไปหลังจากอีกฝ่ายแทรกเข้ามาภายในกาย มันทั้งใหญ่โต แข็ง และร้อนระอุราวกับเปลวเพลิงที่แผดเผาร่างกายของเขาจากภายใน เขาไม่เคยรู้สึกดีกับเซ็กซ์ขนาดนี้มาก่อน เวลาที่ตัวตนของแจ็คสันทะลวงลึกเข้ามาโดนจุดนั้นซ้ำๆกระตุ้นให้เขาต้องหวีดครางจนเสียงแหบแห้ง มันกำลังทำให้เขาเสพย์ติดจนอยากจะร่อนสะโพกสวนอยู่แบบนี้ต่อไปอีกตลอดทั้งคืน ความรู้สึกเริ่มตีตื้นขึ้นมาเมื่อเห็นฝั่งฝันอยู่รำไร และในชั่วความคิดนั้น น้ำขาวขุ่นก็ฉีดพุ่งออกมาจากแกนกายเล็กจนเลอะเต็มผ้าปูที่นอน

“อาาาา....!”

“เห.. คุณเสร็จแล้วหรอ? แต่ผมยังไม่เสร็จหรอกนะ” โน้มหน้าลงไปกระซิบชิดใบหูก่อนจะรั้งแขนบอบบางให้ขึ้นมานั่งคุกเข่าพร้อมกับขยับสะโพกสอบถี่รัวเร่งให้ตัวเองถึงฝั่งฝันบ้าง ตรงหน้าของทั้งสองยังคงเป็นจอทีวีที่กำลังฉายหนังอยู่ และถึงแม้สายตาของอี๋เอินจะวางอยู่กับจอสี่เหลี่ยม แต่กลับไม่มีสารใดๆถูกส่งไปยังสมอง เพราะตอนนี้ร่างบางจดจ่ออยู่แต่กับความใหญ่โตที่กำลังขยับเข้าออกอย่างบ้าคลั่งในร่างกายของตนเท่านั้น แขนเรียวยกขึ้นอ้อมไปคล้องลำคอแกร่งเอาไว้ เอี้ยวหน้าไปรับจูบร้อนแรงจากอีกฝ่ายทั้งที่สะโพกยังขยับถี่รัวไม่มีหยุด

“อ๊ะๆๆๆ! คุณ...! อื้อ!!”

“เรียกผมว่าแจ็คสัน..”

“อึ่ก...แจ็ค... แจ็คสัน!”

“เด็กดี อา... อีกนิด...อึ่ก!” สะโพกสอบเร่งจังหวะขึ้นอีกเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่ความอุ่นร้อนจะถูกฉีดเข้าสู่โพรงอ่อนนุ่มมากมายจนไหลเยิ้มออกมาตามเรียวขา ทั้งสองหอบจนตัวโยนเหมือนไปวิ่งมารอธอนมาหลายสิบกิโล แจ็คสันกดจูบเบาๆตรงลำคอระหงส์ไล้ไปมาจนถึงหัวไหล่ก่อนจะวกกลับมาที่ใบหูสวยอีกครั้ง

“ผมว่ารอบเดียวอาจจะไม่พอนะ คุณว่าไหม?” เสียงทุ้มเอ่ยกระซิบพร้อมกับสะโพกที่เริ่มขยับอีกครั้ง ร่างบางถูกจับนอนตะแคงเข้าหาทีวีโดยมีแจ็คสันซ้อนอยู่ด้านหลัง ขาเรียวสวยถูกยกขึ้นสูงและเกี่ยวไว้กับสะโพกหนา ส่วนกลางลำตัวที่เพิ่งสงบลงไปถูกฝ่ามือร้อนปลุกจนมันแข็งสู้มือขึ้นมาอีกครั้ง

“อื้อ!.. อ๊ะ!”

“วันนี้เราคงได้ดูหนังกันจนถึงเช้าเลยล่ะ”

END.

___________

ตอนนี้ไม่มีในเด็กดีนะคะ อยากคอมเม้นเกี่ยวกับเรื่องเชิญที่แทค #JarkNetF ได้ค่ะ

ฟิคชั่ววูบสุด ขอบคุณผู้สนับสนุนใจดี @.KCN3081 ค่ะ //ปิดหน้าเขิง

สำคัญกว่าคือขอบคุณหวังแจ็คสันที่พูดประโยคนี้ออกมาทำให้เกิดเป็นฟิคเรื่องนี้ขึ้นมาได้ 55555